Venezüella?da duvarlar, duvarlarda yazılar, resimler… O çok güzel duvar yazılarının, renkli resimlerin fotoğrafları var kitapta. Okuyabilirsiniz, yazmış ?Sinyorita?. Dünyanın ucunda açmış bir gülün esintilerini ulaştırmış buralara.
Alıştığımız muhalif duvar yazıları gibi değil onlar. Özenli, estetik; çok güzel. Çünkü Hugo Chavez’in yönetimindeki güvenlik güçlerinden korkmadan, kaçmadan, acele etmeden boyuyorlar duvarları. O duvarlarda meram anlatan, sanat icra eden kenar mahalle sakinleri iktidarda artık.
Tam anlamıyla iktidar değiller aslında. Medyada, ekonomik yapıda, şehir merkezlerinde muhalif konumları devam ediyor. Ayrıca, onlara karşı da muhalefet var. Her an, her türlü müdahaleye, her çeşit darbeye maruz kalabileceklerini biliyorlar. Korkuyorlar. Ama göze de almışlar; bekliyorlar.
GENÇLİK FESTİVALİNE YOLCULUK
1999?da başkan seçilen o duvar yazarlarının lideri Chavez, 2002 yılında bir darbeyle görevinden uzaklaştırıldı. Fakat yüz binlerce insanın ayaklanması sonucu, iki gün sonra yeniden başkanlığa döndü. O gün, belki de gelecekte çok önemli bir yıldönümü olarak anılacak. Belki de dünyada bir dönemin bitip bir dönemin başladığı, halkın demokratik, meşru, siyasal mücadelesiyle kazanılan bir iktidarın, ilk defa dünya iktidarları karşında, halkın gücüyle korunduğu bir gündü, o gün.
Belki de artık, ?yıl 1973 ve 11 Eylül Perşembe, saat 13’de TRT’de Şili’de askeri darbe? yaşanmayacak. Binlerce kilometre uzakta, başka ülkelerde, 12 Eylüller de yaşanmayacak, belki.
Kim bilir, belki yaşadığımız bugünleri, anlamını bilmeden yaşıyoruz. Belki de dünya artık değişiyor. Bu defa değişiyor!
İşte böyle günlerin gerektirdiği bir yolculuğa çıkıyor, Ece Temelkuran. İnsana kafasındaki sorularını değiştirten bir yolculuğa.
16. Gençlik Festivali, 2005 sonlarında, Venezüella?da yapıldı. Bu vesileyle oraya giden Temelkuran?ın kadrajından notlar, defterinden görüntüler var, yazdığı kitapta. En önemli kayıt, herhalde, Chavez?in bu festivalde yaptığı o ünlü konuşmadır. Marks?ın, o zamanlar yaşayan insanların göremeyeceği bir gelecek için geçerli olan söylediklerinin, bugün yaşayanların görebileceği bir gelecekte sonuçlanacağı öngörüsü?
Dünya değişecek. Köklü bir şekilde değişecek. Ekonomik verilerden uluslararası gelişmelere kadar birçok veri var, bu konuda. Ama dünyanın değişecek olması, daha iyiye gideceğinin güvencesi değil.
Chavez, bu değişime müdahale etmeye, yakın geleceğe etki etmeye davet ediyor, dünya insanlarını. Temelkuran, Venezüellalı milyonlarca insanın, Bolivar?ın bütün Latin Amerika?daki milyonlarca torununun sözcüsü olan Hugo Chavez?in bu davetini, Türkiye?ye ulaştırmak misyonunu üstlenmiş. Selamlarla, sorularla, umutlarla, coşkularla, biraz da kaygılarla dönüyor, bu yolculuktan.
UMUTLU KELİMELER
Dönünce de kitabını yazıyor. Canlı yayın gibi bir anlatım var kitapta. Öyle bir üslupla anlatıyor ki, sanki o sırada Sinyorita Temelkuran?la birlikte oralarda dolaşıyorsunuz. Dolaşırken ?aniden yağmur bastırdığı için biraz şu saçağın altında durup beklememiz gerek? dediği oluyor.
Bürokratlardan hükümet yetkililerine, şehir merkezindekilerden varoşlarda yaşayanlara kadar birçok kişiyle söyleşi yapıyor. Devrimi konuşuyor onlarla. Ve elbette, sokaktaki gençlerin devrime bakışını gözlüyor.
En çok, devrimin yoksul mahallelerinde oluşturulan müesseselerden ve buralarda çalışan mutlu insanlardan söz ediyor. Bu müesseselerde yaratılan yeni insan ilişkileriyle umutlanıyor. Venezüella?nın çeşitli görüntülerini kaydediyor. Genel olarak yorumsuz kayıt yapıyor ama bazı yerlerde Sinyorita?nın entelektüelliği de tutuyor. O kısımlar da bir başka güzel oluyor.
?Santiyago Stadında, binlerce tutsak arasında, şarkı söyler Victor Jara?? Sayfaları çevirirken, Latin Amerika’dan esintiler çarpacak yüzünüze. Son bölümleri Bulutsuzluk Özlemi eşliğinde okuyacaksınız belki de.
Ve son sayfayı da çevirip kitabı kapadığınızda, ön kapaktaki fotoğrafın, bir duvar resmi olduğunu anlayacaksınız. O duvarın önüne bir ece, muhalefetin bir ecesi gelecek. Göreceksiniz bunun ne güzel bir fotoğraf olduğunu. Keşke herkes görebilse.
Zafer Köse
zaferxkose@gmail.com