– Yaşamınızın en iz bırakan yılları hangileri? Keşke hep yaşasaydım ve hiç yaşamasaydım dedikleriniz neler?
– Her yeni güne gülerek uyanmaya çalışırım. Hayattan şikâyet etmem ve her günümü severim. Yine de hayatta pek çok “keşke”ler oluyor. Keşke Ankara’daki parasız ama mutlu çocukluk yıllarımı yeniden yaşasaydım. Annem, babam, kardeşlerimle birlikte olsaydım. Keşke Konservatuvar ve Devlet Tiyatrosu’ndaki yıllarıma geri dönebilseydim. Kenter Tiyatrosu için koltuk satarak para toplamaya çalıştığımız günleri bile isterim yeniden yaşamak. Orası benim için kutsal bir mekândır ama Dikmen Gürün’ün kitapta söylediği gibi bugün sessiz ve karanlık… Keşke bu sessizlik hiç yaşanmasaydı. Keşke Tiyatro’nun ilk yıllarında gereksiz bir tezcanlılıkla hisse dağıtımına gitmeseydim. Keşke Kenter Tiyatrosu’nun vakıflaşması için olanca gücümü harcasaydım. Olamadı… Keşke oyunlarımızın kapalı gişe oynadığı o güzel yıllara geri dönsem…
Yıldız Kenter ile Söyleşi / Gamze Akdemir
Cumhuriyet Kitap Eki / Yayınlanma tarihi: 24 Kasım 2015