” ( … ) Behice Hanım’ın, bütün gücünü en gerekli yere saklamak akıllılığını gösteren sağlıklı kişilerden olduğunu anlıyorum. Hiç hoşa harcamıyor kendini. Gücünü hep kendi seçtiği ve gerekli bulduğu biçimde harcayanlardan; hoş yorgunluklardan titizlikle sakınanlardan. O ilk tutukluluk yazında, gölgeye çektiği iskemlesinde oturuşu geliyor gözümün önüne. Dizlerinin altında lastikle tutturduğu çorapları, terlikleri, durgun ve donuk bakışlarıyla, hayatla nasıl haşa çıkacağını düşünen bezgin bir ev kadınına benziyordu daha çok.
Ama mahkeme haşlayınca değişiverdi. Bir gün öncesinden sardığı gümüş renkli saçlarını, eli bu işlere yatkın olan Sevim Onursal’a taratıp hani neredeyse sevgilisiyle buluşacak bir genç kız titizliğiyle giyinirdi. İyi görünmeliydi mahkemede dirençli bir resimdi istediği . Başardı da bunu. Behice Hanım’ın mahkeme sırasında çekilmiş fotoğraflarıyla, benim aklımda kalan bezgin ve yorgun kadın görünüşü bir fotoğrafa çevrilip kıyaslansa, aradaki fark çok şaşırtıcı olur. ( … ) “
Yıldırım Bölge Kadınlar Koğuşu. Bilgi Yayınevi, Ankara, 1976, s.24-25