Okuyun, ama yutmayın, çiğneyin.
Kumruların, kedilerin, parça parça edilen gemilerin görebildiği; ama dikkat edilmezse herkesin göremediği öyküler… Gerek kurgudaki, gerek içerikteki özgünlük ve arayış kendine has bir öykü dilini ve kurgusunu yakalamayı başarıyor. Öykülerin çoğu klasik kurgunun dışında gelişiyor. Gerçeğin nerede başladığı, nerede ?üste? çıktığı, nerede derine indiği kestirilemiyor. Öykülerin bu yönü de ?Büke
OKUMAK İÇİN TIKLAKamuran Şipal?in son kitabı Sırrımsın Sırdaşımsın, yekpare bir roman. Anlatı, hem anlatıcı-yazar-kahramanı hem de okuru bellekte, uzun bir yolculuğa çıkarıyor. Anlatıcı-yazar-kahraman, kendi geçmişine, çocukluğuna, bilincine yolculuk ediyor ve bu yolculuğa çıkarken yanına okuru da ( sırdaşını) almayı ihmal etmiyor. Çocuk ve anneye dair anımsamalar, okuru da kendi çocukluğuna, kendi anılarına,
OKUMAK İÇİN TIKLAAhmet Ümit?in son romanı, İstanbul?un, pek çoğumuzun bildiği, yaşadığı, gördüğü; ama bilip, yaşayıp, görürken de yanından yöresinden geçerken de nerede yaşadığının farkına varmadan geçip gittiği bir kentin romanı? ? Oysa şehirler de insanlar gibidir, geçmişlerini unuturlarsa, tarihlerinden koparılırlarsa kişiliklerinden den koparılırlar. Hiçbir özellikleri kalmaz. Birbirine benzeyen sıradan insanlar gibi olurlar.
OKUMAK İÇİN TIKLAAhmet Hamdi Tanpınar?ın, Huzur?unda, huzura eremeyen burjuva aydınının huzursuzluklarına, çıkmazlarına, varoluş sorunsallarına, çözümsüzlüklerine, roman boyunca Mümtaz?la birlikte tanıklık ederiz; ama huzuru romanın adından başka bir yerde göremeyiz. Huzur, bu yönüyle huzurunu bulamayan bir romandır ve adını romanın başından sonuna kadar inkâr eder. Romanın başından sonuna kadar süre giden ?huzursuzluk? hali
OKUMAK İÇİN TIKLA