Yazar: Özgür Atlas

1. Temel İşlev: Geçmişten Çok Geleceğe Yöneliklik (Futurity) Çocuk Arketipinin en belirgin ve ayırt edici özelliği geleceğe dönük olmasıdır (futurity). 2. Form ve Kapsam: Bütünlüğün Merkezi Olması Çocuk arketipi, kişiliğin bütünlüğünü (Öz/Self) simgeleyen semboller kümesiyle tezahür eder ve bu da onu diğer kişilik arketiplerinden ayırır: 3. Fenomenoloji ve İçerik Çocuk

Jung’un yaklaşımında, bu figürler sadece mitolojik karakterler değil; hepimizin bilinçdışında taşıdığı, bizi motive eden, bunalıma sokan veya dönüştüren dinamik psişik enerjilerdir. 1. Çocuk Arketipleri: Kayıp Potansiyel ve Yeni Başlangıç Çocuk motifi, bir kişinin geçmişteki çocuksu durumu değil, gelecekteki tamamlanmış kişiliğinin (Öz/Self) potansiyelini simgeler. Bu, aynı zamanda “elde edilmesi zor hazine”

1. Psişenin İki Kutbu Arasındaki Çatışma Dinamiği Jung’a göre psişe, uyumsuz iki yarıdan (bilinç ve bilinçdışı) oluşur ve psikodinamik süreç, bu kutuplar arasındaki gerilime dayanır. 2. Çocuk Arketipi: Gelecek Potansiyeli ve Dönüşümün İtkisi Çocuk motifi, geçmişin kalıntısı değil, psişik potansiyelin ve enerjinin geleceğe yönelimini (futurity) temsil eder. 3. Kore ve

Arketipin Büyüsü ve Uyumsuz Bedenin Megalomanisi Yazar: Âkil Bîçare (Ayağı Yerde Olmayanın Zihni Gökte Uçar; Sonrası Uçurumdur!) Aziz Okuyucularım, Ey Psişik Dengeyi Arayanlar! Şimdi size, Jung’un Analitik Psikolojisinin en tehlikeli virüsünden bahsedeceğim: Arketiple Özdeşleşme ve onun yarattığı Ego Şişkinliği (Inflation). Bu, bizim engelli ve otizmli kardeşlerimizde de görülebilen, bireyleşme yolundaki

Bu süreç, analitik psikolojide bireyleşme (individuation) yolundaki en büyük tehlike olarak görülür ve kişinin psişik dengesinin bozulmasına yol açar. 1. Sürecin Başlangıcı: Arketipin Numinöz Doğası Özdeşleşme süreci, arketipin doğası gereği sahip olduğu numinöz (büyüleyici ve kutsal/korkutucu) güçten kaynaklanır: 2. Özdeşleşme (Identification) ve Ego Bilincinin Zayıflaması Özdeşleşme, bireyin benliğinin (ego) bu

Numinöz arketipsel içeriklerin, bilinçdışı süreçler sırasında somut, görsel semboller olarak ortaya çıkması, Jung’un bireyleşme (individuation) sürecinin ve kolektif bilinçdışının temel bir mekanizmasıdır. Çocuk motifi de bu kapsamda, kişiliğin potansiyel bütünlüğünü ve geleceğini simgeleyen çeşitli formlarda tezahür eder. Çocuk motifinin, mandalalar, mücevherler ve diğer bütünlük sembolleri şeklinde ortaya çıkışı ve bu

Arketiplerle özdeşleşme (identification), bireyin psişesinde ego şişkinliği (inflation), megalomani ve potansiyel kişilik parçalanması (çoğulluk) gibi patolojik sonuçlara yol açan kritik ve tehlikeli bir süreçtir. Bu süreç, Jung’un analitik psikolojisinde bireyleşme (individuation) yolundaki en büyük tehlike olarak görülür. 1. Arketip Kavramı ve Numinöz Doğa Özdeşleşme sürecini anlamak için öncelikle arketipin doğasını

Bir şeyin insan psişesinde nümünoz (numinous) hale gelmesi süreci, C. G. Jung’un analitik psikolojisinin merkezinde yer alan, derinlemesine ruhsal ve özerk (autonomous) bir deneyimdir. Numinöz deneyim, esasen arketipsel içeriklerin Kolektif Bilinçdışından bilince ani ve güçlü bir şekilde sızmasıyla gerçekleşir. 1. Numinözlüğün Kaynağı: Arketipsel İmgeler ve İlahi Deneyim Numinöz olan, basitçe

Jung’un analitik psikolojisine göre, Çocuk Arketipleri ve Anne Arketipleri, Kolektif Bilinçdışının temel unsurları olup, birbirleriyle yakından ilişkilidir, ancak farklı işlevlere ve tezahürlere sahiptirler. Büyüme ve bireyleşme sürecinde bu iki arketipin dinamikleri hayati önem taşır. İşte bu iki arketipin ilişkisi, benzerlikleri, farklılıkları, çocuktaki karşılığı ve gelişim sürecindeki tezahürlerinin nasıl ayırt edileceğine

Çocuk Arketipinin (Child Archetype), çocuğun kendi annesiyle kurduğu psikolojik yakınlık ve ilişkiye olan katkısını anlamayı hedeflemektedir. Jungyen psikoloji, bu ilişkiyi yalnızca kişisel deneyimlerle değil, aynı zamanda kolektif bilinçdışının kalıtsal yapılarıyla (arketip) ilişkilendirerek açıklar. 1. Ruhsal ve Fiziksel Önkoşul Olarak Anne (Arketipsel Katılım) Çocuk arketipinin doğrudan katkısı, çocuğun başlangıçta annesiyle kurduğu

Jung’un psikolojisinde, Anima (erkekteki bilinçdışı dişil kişilik) ve dolaylı olarak Anne Arketiplerinin güçlü bir etki alanına sahip olması, bu figürlerin “numinöz” (numinous) doğalarıyla açıklanır. 1. Numinözlük, Koşulsuzluk ve Tabu Anima’nın dokunduğu her şeyin “numinöz—koşulsuz, tehlikeli, tabu, büyülü” hale gelmesi, bu arketipin kişisel üstü (suprapersonal) ve özerk (autonomous) yapısından kaynaklanır. 2.

Jung’un kolektif bilinçdışı teorisine göre, çocuğun annesine yönelik anormal fantezileri, yalnızca kişisel deneyimlerle (bireysel anneyle yaşananlar) açıklanamaz; bunun nedeni, bilinçdışı arketipin aktive olmasıyla ortaya çıkan mitolojik ve kişisel üstü (supra-kişisel) imgelerdir. Bu durumu açıklayacak temel noktalar ve örnekler aşağıdadır: 1. Arketiplerin Aktivasyonu ve Kişisel Anne Çocuklukta, özellikle ilk dört yıl

Çocuk arketipi, Jung için sadece çocukluk dönemine ait bir içerik değil, aynı zamanda kişiliğin gelecekteki potansiyelini ve bütünlüğe ulaşma yönündeki itici gücü simgeleyen evrensel bir motiftir. a. Arketipin İşlevi Çocuk motifi, sadece uzak geçmişte var olan bir kalıntı değil, aynı zamanda bilinçli zihnin kaçınılmaz tek taraflılıklarını ve aşırılıklarını anlamlı bir

Giriş ve Kore’nin Yapısal Yönleri VII. Kore Arketipinin Erkekteki Yönü: Anima [356–383] Sonuç ve Metodoloji Üzerine Notlar Jung, bu çalışmaların, bireysel psişik yaşamın en kişisel derinliklerinde hala taze ve canlı olan mitolojik fikirlerle olan paralellikler üzerine kurulu ampirik gözlemlere dayandığını sürekli vurgular.

C. G. Jung’un kolektif bilinçdışının iki temel arketipini incelediği iki ayrı denemeden vardır. Onlardan biri Çocuk Arketiplerinin Psikolojisi (The Psychology of the Child Archetype) ve diğeri de Kore’nin Psikolojik Yönleri (The Psychological Aspects of the Kore). Bu analiz, bu arketipik figürlerin yapısını, işlevini ve bireyleşme (individuation) sürecindeki rollerini detaylandırmaktadır. Jung,

Marion Woodman’ın bakış açısı dönüşüm sürecini derin bir ruhsallık (spiritüellik) çerçevesinde ele alır; bu süreç, ölüm ve yeniden doğuş ayinleri, kutsal ve dünyevi arasındaki ayrım ve egonun transpersonel olana teslimiyetini içerir. 1. Ruhun Önemi ve İçsel Yolculuk Woodman, modern toplumun mekanik doğasına ve başarı odaklılığına karşı ruhun ve içsel sürecin

Marion Woodman, hem erkek hem de kadındaki dişil ve eril prensiplerin () olgunlaşmasına ve bu prensiplerin dönüşümdeki rolüne derinlemesine odaklanan bir yazardır. Eril ve Dişil Prensibin Olgunlaşması Woodman, “dişil” kelimesini sadece kadınlar bağlamında değil, hem erkeklerde hem de kadınlarda bulunan dişil prensip açısından kullandığını açıkça belirtir. Bu iki prensip olgunlaştıkça,

Kapitalist Sistemde Dönüşümün Engellenmesi ve “Engelli Kimliğin” Metalaşması Yazar: Âkil Bîçare (Ne Yapmak İyileştirir Ne de Olmak; İyileştiren, Eylemle Bilinci Birleştirmektir.) Aziz Yoldaşlar, Ey Bedenin Üzerindeki Baskının Farkında Olanlar! Ruhsal kriz, üretim ilişkilerinin dayattığı “normal” beden normu üzerinden yaşanır. I. Krizalit Krizi: Kapitalizmin Dışladığı Emek II. Kültürel Konteyner Krizi: Burjuva

Ruhsal Dönüşümün Acı Reçetesi: Neden Yalnızca “Yapan” Değil, “Olan” Olmalıyız? Yazar: Âkil Bîçare (Koza Karanlıktır, Ama O Karanlıkta Saklanan Bir Hakikat Vardır.) Aziz İnsanlar, Ey Koza Karanlığında Çırpınanlar! Şimdi size, çağımızın en büyük ruhsal meselesini, Toronto’dan çıkan o bilge Hanımefendi Marion Woodman’ın dilinden anlatacağım. Woodman, Jung’un hikmetli gözüyle bakarak diyor