Okuyun, ama yutmayın, çiğneyin.
UMUŞBütün iyi kitapların sonundaBütün gündüzlerin, bütün gecelerin sonundaMeltemi senden esenSoluğu sende olanYeni bir başlangıç vardırParmağını sürsen elmaya, rengini anlarsınGözünle görsen elmayı, sesini duyarsınOnu işitsen, yuvarlağı sende kalırHer başlangıçta yeni bir anlam vardır.Nedensiz bir çocuk ağlaması bileÇok sonraki bir gülüşün başlangıcıdır. Edip Cansever
OKUMAK İÇİN TIKLADURUŞKi bazı sözlerin anlamıO sözlerin söylenişindedirYılların sayısına girmediyse SenihaNereden zaman almıştırKi bazı durumlara söz yokturHem neden olsunHer durumun dili daha başka durumlardırBen bu derinliği bu kadarNerden bulayımKi herkes nerden bulsunBulmanın dili aramaktır. Edip Cansever
OKUMAK İÇİN TIKLAO BİLEBenim sözüme göreGözün bildiğini el bilmezElin bildiğini ağız bilmezSözüme göre utanınırYüreğim utanmak bilmezHey şimdi ne oldular. SenihaÇelişkili yaşamına kovulduHerkes ki biraz kovulduBüyüdükçe yaşlanıyorsa çocuklukCemal ne olduBildiğimiz tek şey yalnızlıkO bile şimdi ne olduHey şimdi ne oldular. CemileAnısız dünyasında anılarla boğulduKaldıysa bir o kaldıİçimizde bir vahşeti uyandırma korkusu. Edip Cansever
OKUMAK İÇİN TIKLAAKMAYI DUYDUMBen ben idim, onlar oydularKaranlık indi bize sığındıYılları çok çağlar gibiyizGünleri çok yıllar gibiyizUzun sessiz bir ağlamak gibiyizGeyik akar suları özleyinceAkmamız yok, çekilmiş nehirler gibiyizYelin sürdüğü yaprağı mı iteceğimKötülük nedir, var mıydı bilenimizİyilik nedir, var mıydı bilenimizAna karnında süttenBembeyaz örülmüşüz deDerim ki —demek istemem— vahşetin imleriyizBen ben idim, onlar
OKUMAK İÇİN TIKLAKENDİMEKimseye karıştım mı? hiç karışmadımBu ki bana tuhaf sayılmadıGözleyip sordum mu hiç? hayır sormadımBu ki bana yalan sayılmadıAcımak işim miydi? hayırBir evden olmak kötü müydü? hayırZamana zamanla bakmak ne idi kiBaktımTarlayı tarlayla ölçtümMeyvayı meyvayla ölçtümDenizi denizle ölçtümGöğü gökle ölçtümZaten insanı insanla ölçtüm kiBuruk bir tat mı duydumVe duydumHer şey ki
OKUMAK İÇİN TIKLA8/8/1928. Babam Kur’an’ın arkasına yazmış doğduğum tarihi. Sonra da nüfusa kaydettirmiş. Pek sevinmiş erkek olmama. Benden önce iki kız, benden sonra bir kız, böylece dört kardeş oluvermişiz. Doğduğum ev İstanbul’da, Beyazıt’ın arkalarında, Soğanağa dedikleri bir yer. Annem küçükken göstermişti : “İşte sen bu evde doğdun!” Bir süre sonra –herhalde ben
OKUMAK İÇİN TIKLAEdip Cansever’in çocukluk yıllarının geçtiği Saraçhanebaşı’nda, Nigar hanım adında ve evinde birçok kedi besleyen bir komşuları vardır. Nigar hanım eşi ve iki erkek kardeşiyle yaşar. Kardeşlerden biri sonradan Cansever’in Kumkapı Ortaokulu’nda velisi olan Kenan Tanpınar, öteki de Ahmet Hamdi Tanpınar’dır. Küçük Edip’in unutamadığı bir şey komşu evin odalarından birinin kitaplarla dolu olmasıdır. Cansever’in Ahmet Hamdi’yle
OKUMAK İÇİN TIKLABir adın vardı senin, peşinde de üç büyük şair… “Bir insan ne zaman ölür?” sorusuna Romalılar, eski bir taş yazıtta şöyle yanıt vermişler: “Onu en son anan insan öldüğü zaman”… Bu yazıda isimlerini yâd edeceğimiz biri kadın üçü erkek dört güzel insan, tam da bu tanıma uyan büyük sanatçılar. Yaşadıkları
OKUMAK İÇİN TIKLA1. Ben Hayatta En Çok Babamı Sevdim – Can Yücel “Hayatta ben en çok babamı sevdim. Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk Çarpı bacaklarıyla ha düştü, ha düşecek… Nasıl koşarsa ardından bir devin, O çapkın babamı ben öyle sevdim.”
OKUMAK İÇİN TIKLA
