Güneş yeni batmıştı. Dağın doruklarından hayatımın kederli çizgilerini seyre dalmıştım.
Kan Çizgisi:
Bir çocuk masumuyetinde kendimi dünyanın kurtuluşuna vermiştim. Her şey benim düşündüğüm gibi olmalıydı. Yaşam, benim yüzdüğüm nehirlerde akmalıydı. Bahar, benim sevdiğim, kokladığım çiçeklerde yaşanmalıydı. Sevdalar, benim yüreğimden geçen sözcüklerin anlamında yaşanmalıydı. Ve bütün bunlar adına kan akıttım; başka dünyalarda yaşananları, hayalleri, güzellikleri yoksayarak. Kan toprağa akıyordu, ordan çiçeklerim yeşermiyordu. Öfkeyle, hınçla birer birer toprağın altına gömüyordum umutları.
Gözyaşı Çizgisi:
Gecenin sessizliğinde, karanlığında ve düşlerin doruğunda kapılara dayandım. Daha on yedisinde, sevdalının yüreğinde gözüpek bir yiğit. Namlunun baktığı yerde sevgilinin gözlerine bir veda damlası bir gözyaşı damlası.. Ah hele o annenin hayelleri! Halayda söyleyeceği stranın bir ağıda dönüşmenin hayalkırıklığı. Postalım kırmızılaşırken ozanın şiirinden bihaber kendi sarhoşluğumla başka kapılara dayanıyordum.
Goethe beyaz sayfaya kusuyordu:
?Titriyor gencecik yüreğim,seziyorum,hepinizin
Çevresinden yayılan büyülü havadan.
Yenilenen acılar,bir de yakınmalar boyuna
Yaşamın şaşırtan oyuklarından çıkan,yayılan,
Güzel saatlerin mutluluğuna kanan,yanılan,
Benden önce göçen güzel insanların adlarıdır anılan,
Duymuyorlar artık ilk söylediğim türküleri
Daha kendilerine,o canlar,toz duman olmuş
O sevecen kalabalık dağılmış,ne yazık
O ilk yankı yok olup gitmiş.
Etkiliyor yabancıları da şarkım,bilinmeyenleri,
Eziyor yüreğimi onların alkışları bile,sıkıyor,
Eskiden şarkılarımdan kıvanç duyanlar,yaşıyorlarsa
Şimdi,dünyanın her yanına dağılmışlar.
Bir özlem içimde kıskıvrak tutmuş beni,
Unuttuğum,tinlerin sessiz,olgun ülkesine duyduğum,
Yüzüyor anlamsız sesler içinde,boşlukta şarkım
Bozuk düzen çalgılardan çıkan mırıltılar gibi,
Bir ürpermedir beni saran,gözyaşları yine gözyaşları,
Seziyorum,inceliyor,yumuşuyor katı yürek,
Benden uzaklarda şimdi benim olan ne varsa,
Görüyorum,bence birer gerçek,tüm yok olanlar da.? *
Mephistopheles de kusuyordu:
Gelin,öyle buyuruyor patron!
Görkemli bir deniz bayramı var yarın.*
Güneş doğmuyordu artık. Uçurumla kucaklaşmıştım. Dante?nin cehennemine düşmüştüm. Beatriceyem de yoktu.. Sisli, soğuk, karanlık, yalnız?
Yazan:Tahir ÜRPER
Diyarbakır Okuma Kulübü
(Diyarbakır Sanat Merkezi)
Alıntılar:
Faust
Kitabın Künyesi:
Faust,
Goethe,
Çeviren:İsmet Zeki Eyuboğlu,
Sosyal Yayınları,
653 sayfa.