H(iç) – Özcan Yolcu
Gün batımına karşı oturdu. Gözlerine çarpan günün son ışıkları onu rahatsız etmiyordu. Aslında uzunca bir zamandır hiçbir şey onu rahatsız etmiyordu. Mutlu da etmiyordu ayrıca. Dış dünyaya karşı bu hissizlik hali onu zihinsel olarak yaşamadan koparıyor kendi içerisinde yaşayan, varlığını zihninin içerisindeki düşüncelerde sürdüren bir kişi haline getiriyordu. Zihnindeki sesler
OKUMAK İÇİN TIKLA