Proust’un Zamanında Nostalji, Yozlaşma ve Varoluşsal Kriz
Nostaljinin Sığınağı Marcel Proust’un Kayıp Zamanın İzinde adlı eseri, belleğin geçmişle kurduğu ilişkiyi bir tür sığınak olarak resmeder. Nostalji, anlatıcının zihninde idealize edilmiş bir dünya yaratır; bu dünya, gerçekliğin acımasızlığına karşı bir kaçış noktasıdır. Anlatıcı, çocukluğunun Combray günlerini, madeleine kekinin kokusuyla yeniden canlanan anılarıyla, adeta kutsal bir alana dönüştürür. Bu
OKUMAK İÇİN TIKLA
