Halepçe – Mehmet Ercan

tarihinde gönderilmiş tarafından

HALEPÇE
bulutlar yas tutarken
sessizce ağladı topak
halepçe sokaklarında ölüler
zamansız sonbahara tutulmuş
yaşam ağacının dallarından
koparılmış birer yaprak

annesiyle ölmüş bir çocuk
gözleri siyah kaşları çatık
yüzü süt beyaz elleri açık
annenin alnında yılların izi
kor gibi yakmaz mı yüreğinizi
ey insanlar dostlar hey
yetmez mi bunca tanıklık

cıvıldayan kuşlar nereye gitti
duyulmaz oldu çocuk sesleri
dondu ağızlarında çobanların
özlem yüklü sevda türküleri

ne bir çıngırak sesi duyarsınız
ne bir kuzu melemesi
ne kuyunun taşına çarpan
usulca çekilen bir çıkrık sesi

güneş tutunup doruklara
bilge yüzüyle doğrulmamışken
yakaladı onları zulmün hilesi
binip demirden kanatlara
karanlıktan çıkıp geldiler
ölüm gazı atıp halepçeye
karanlıkta çekip gittiler

bu ne zulüm görülmemiş
bu ne ölüm bilinmemiş
bu şiir senin için halepçe
bu yürek senin için
acılara yenilmemiş