Okuyun, ama yutmayın, çiğneyin.
Yunus Emre ile Spinoza’nın Felsefi Diyaloğu Bir bahar akşamı, Anadolu’nun bereketli topraklarında, ulu bir çınar ağacının gölgesinde Yunus Emre ile Baruch Spinoza karşılaşır. Yunus, elinde sazı, gönlünde ilahi bir sevda; Spinoza, aklın berrak ışığında, evrenin düzenini düşünür. Rüzgâr, yapraklar arasında usulca fısıldarken, iki bilge birbiriyle sohbete dalar. Yunus Emre: (Sazını
OKUMAK İÇİN TIKLAYıl 1640’tı. “Yakın çağların en büyük Yahûdisi,” çağdaş filozoflarınsa en büyüğü olan Baruch Spinoza, sekiz yaşında bir çocuktu ve havranın en gözde öğrencisiydi. Babası başarı kazanmış bir tüccarsa da, delikanlının o tarakta bezi yoktu. Zamanını, ulusunun dîn ve tarihine kapanmış olarak, havranın çevresinde geçiriyordu. Aydın bir bilgindi. Yaşlılar onu, topluluklarının
OKUMAK İÇİN TIKLADinlerin çoğu Tanrının dünyanın dışında bir yerde, belki de cennette olduğunu öğretir. Baruch Spinoza (1632-77), Tanrının dünyada olduğunu düşünmesi bakımından alışılmadıkdı. Bu fikrini ifade etmek için “Tanrı veya Doğa” hakkında yazdı, tanrı ve doğanın aynı şey olduğunu kastediyordu. Tanrı ve doğa tek bir şeyi tanımlamanın iki farklı yoludur. Tanrı doğadır,
OKUMAK İÇİN TIKLA
