Okuyun ama yutmayın, çiğneyin.
Geçtiğimiz Mayıs ayında, Bir+Bir dergisinde ?Orhan Kemal’in çocukları: Yoksulluk lekesi? adlı çok güzel bir inceleme vardı. Nurdan Gürbilek bu yazısında, Türk romanında ?zavallı çocuk? hikayelerini konu alıyor ve bir dönemin sınıfsal meselelerinin çocuk karakterler üzerinden açıldığına dikkatimizi çekiyordu. Orhan Kemal ile Kemalettin Tuğcu?nun roman kişilerini karşılaştırarak okuyan Gürbilek, bu yazıda
OKUMAK İÇİN TIKLATutunamayanlar, tamamen kendine has ve hiç bir şüpheye meydan bırakmayacak kadar Türkiyeli bir romandır. Ancak, daha geniş bir perspektiften bakmak istersek, Oğuz Atay?ın romanını James Joyce?un Ulysses?ine bir cevap olarak da okuyabiliriz. Aslına bakarsanız, her iki roman da çok zengin çağrışımlara ve birbirinden çok farklı okumalara açık metinlerdir. Onun için
OKUMAK İÇİN TIKLA?Deniz Feneri? bence Virginia Woolf?un en dokunaklı romanıdır. Bu romanda Woolf, İngiliz dilinde yazılan en güzel metinlerden birini ortaya çıkarmakla kalmamış, yepyeni bir zaman algısı yaratarak annesinin ölümüyle birdenbire sona eren çocukluğunu da geri getirmek istemiştir. Romanın ortalarında bir yerde, annesini örnek alarak yarattığı ve yoğun bir şefkatle sevdiği karakteri
OKUMAK İÇİN TIKLAJacques Derrida, Ulysses?i değerlendirirken, Joyce?un romanının Batı düşüncesinin gelip dayandığı sınıra işaret ettiğini söyler. Derrida?ya göre, felsefede Hegel?in Fenomenoloji?si ne ise, edebiyatta da Ulysses odur: Yani insan deneyiminin tümünü tek bir solukta ifade etmeye yönelik ?devasa bir teşebbüs?tür. Bana kalırsa Derrida bunu söylerken, Ulysses?in saygıdeğer bir çabanın ürünü olduğuna işaret
OKUMAK İÇİN TIKLA
