Okuyun, ama yutmayın, çiğneyin.
Matrix ve John Wick filmleri, modern insanın varoluşsal arayışlarını, toplumsal düzenin sınırlarını ve bireyin kendi kaderini belirleme çabasını ele alan iki farklı evren sunar. Her iki eser, insanlığın hayalleri, korkuları ve direniş biçimleri üzerine derin bir sorgulama sunarken, bir yanda teknolojiyle şekillenmiş bir gerçeklik, diğer yanda kaotik bir yeraltı
OKUMAK İÇİN TIKLAYeraltı Kurallarının Antropolojik Kökenleri John Wick’in dünyası, yeraltı suç örgütlerinin katı kuralları ve ritüelleriyle şekillenir. Bu kurallar, modern bir kabile yapısını andırır; bireylerin kimliklerini topluluğun kolektif onur kodlarına teslim ettiği bir sistemdir. Antropolojik açıdan, bu yapı, tarih boyunca kabile topluluklarında görülen bağlılık yeminleri ve kan davalarına benzer. Örneğin, Continental otelinin
OKUMAK İÇİN TIKLAGerçeklik ve Bilinç: Descartes ile Matrix’in Buluşması Matrix, gerçeklik kavramını sorgularken Descartes’ın “Cogito, ergo sum” (Düşünüyorum, öyleyse varım) önermesine derin bir yankı uyandırır. Descartes, kesin bilgiye ulaşmak için her şeyi sorgular ve yalnızca kendi düşüncesinin varlığını kesin kabul eder. Matrix’te ise Neo, simüle edilmiş bir dünyada kendi bilincini keşfeder;
OKUMAK İÇİN TIKLALakapların ve Kod Adlarının Anlam Ağı John Wick’te “Baba Yaga” lakabı, dilbilimsel olarak korku ve efsanevi güç çağrıştırır; bir Rus halk masalından türeyen bu isim, John’un hem insanüstü bir intikamcı hem de karanlık bir mitolojik figür olarak konumlanmasını sağlar. Bu lakap, onun kimliğini bireysel bir öfkeden çok, toplu bir
OKUMAK İÇİN TIKLAYüzün Ötesindeki Kimlik V’nin Guy Fawkes maskesi ve Joker’in makyajı, bireysel kimliğin silinip kolektif bir sese dönüşmesi için birer araçtır. V for Vendetta’da maske, tarihsel bir figür olan Guy Fawkes’tan ilham alır; 1605’te İngiliz Parlamentosu’nu havaya uçurma planıyla başarısızlığa uğrayan bir isyancının simgesidir. Bu maske, V’nin yüzünü gizlemekle kalmaz, aynı
OKUMAK İÇİN TIKLAPrenseslerin çocuk olduğunu ne ara unuttuk bilmiyorum. Süslü püslü elbiseleri, yatağın altındaki bezelyeyi, öpücük konduran prensleri de biz uydurmadık mı? İstediğimiz forma sokmak zor olmadı gerek, yüzyıllardır bütün masallar aynı şeyi söylüyor. Bildiğim bir çok prensesli hikaye arasından sıyrılan şapşahane bir kitaptır bugün bahsi geçecek olan; “Bütün Gün Esneyen Prenses”
OKUMAK İÇİN TIKLA