Okuyun, ama yutmayın, çiğneyin.
Giriniz efendim, çekinmeyin. Uzundur bekliyordum. En ağırlayan yerlerimizi size ayırdım. Gelişinize engel olmasın diye bütün kapı kilitlerini gazoz kapakları arasına koydum, neme lazım? Şenlik yerinde yaşıyorum şimdi, duvar köşelerinden saklambaç oynayan çocuklar çıkıyor. Yalnız kedilerle halimiz fena. Otoriteyi ortada unutmuşum, holdeki eski halının üzerinde, onu çaldılar. Çok eminler. Kuyruk hareketlerinden
OKUMAK İÇİN TIKLAOda, mahallede oynayan çocuk sesleriyle dolmaya başladığına göre öğlen olmalı. Saatin biri vurması bu vakti belirsizlikten kurtarıyor. Vuruşu sadece Ali Ersan fark ediyor. Gece boyu gözünü kırpmayıp, tavana, tavandaki girintilere, lekelere hapsolmasına rağmen uykusu yok. Saatlerdir soluğunu ilk defa bir sesle dışarı bırakıyor. İç çekmesi rahatlatıyor biraz. Yatağından kalkıp bir
OKUMAK İÇİN TIKLABu yazı, dershane borcu yüzünden canına kıyan Soner Semih Sipahi anısına yazılmıştır. Değişim? Tahta panele paralel bedenin dik durma gayreti? Başın denk geldiği o ufak işaretin diğerlerinden ne kadar önde olduğunu beklemek heyecanla? Benliğin ilk iradi adımları? Kendi sözünün yarattığı etkiyle, hayallerin sarıp sarmalaması tüm dünyayı… Başka bir zaman aralığında
OKUMAK İÇİN TIKLA
