Okuyun ama yutmayın, çiğneyin.
Genelde edebiyat bilimcileri ve eleştirmenlerinin 12 Eylül 1980 sonrası edebiyatla ilgili paylaştıkları ortak görüş, romanın bu tarihten sonra kökünden bir değişim geçirdiği ile igilidir. Romanın konusu artık toplumsal içeriklerden uzaklaşmıştır; genel eğilim psikolojik, fantastik, mistik, yani gerçek üstü süjelerden oluşmaktadır. Bunun toplumsal-siyasi ve de edebi nedenlerinden biri hiç kuşkusuz 12
OKUMAK İÇİN TIKLABaşlangıç yazısı olan “Estetik ve Politika I” adlı yazıyı okumak için tıklayınız 1970?ler siyasetin toplumla buluştuğu bir dönemdir. Bu dönem kuşkusuz edebiyat eleştirisine de yansımıştır ki bu dönemde eleştiri genelde toplumcu, dolayısıyla taraflı bir yana sahipti. Elbette ki tarafsız bir eleştiri olamaz. Ancak 1980 sonrası edebiyat eleştirisi 12 Eylül darbesinin
OKUMAK İÇİN TIKLAYazıma başlarken önce bu iki kavram üzerinde durmak gerektiğini düşünüyorum. Tarihte bu iki kavramı ürettikleriyle bağdaştıran, bu doğrultuda eser veren, estetiği siyasetten soyutlamayıp bilgi ve praksis alanlarıyla bağlantılı gören sanatçılar, yazarlar edebiyat tarihi içinde kalıcılıklarını kanıtlamışlardır. Bu isimlerin en başında Nâzım Hikmet, Bertolt Brecht, Peter Weiss gibi şair/yazarlar gelmektedir. Onlar
OKUMAK İÇİN TIKLA
