Okuyun, ama yutmayın, çiğneyin.
“Hiçbir şair, hiçbir sanatçı, kendi anlamını yalnız başına tam olarak taşıyamaz” S.T.Eliot, (1) Her sanatçı doğduğu ve çevresinde kendini hazır bulduğu tarihsel ve toplumsal doku içerisinde varlık kazanır. Onun, içinde bulunduğu toplum-zamanından farklılaşabilmesi, toplumsal olgularla yaşayacağı çatışmalar sonucunda oluşturacağı öznelliği, kimliği ile yakından ilgilidir.
OKUMAK İÇİN TIKLA8. Eleştirmen hâkim midir? Tarih Değil Hatalar Tekerrür Ediyor. “Bize geçmişteki deneyimlerin ve tarihin öğrettiği tek şey, halkların ve hükümetlerin tarihten ders almadıkları ve ondan çıkarılması gereken derslere göre hareket etmedikleridir.” Hegel (akt ve çev: Mevlüt Asar) Bu en sık rollerin karıştırıldığı eleştirmenin işlevi ve görevi sorunlarından birisidir. Eleştirmenin kendini
OKUMAK İÇİN TIKLA?İnsan yüzünü kim daha doğru görür: Fotoğrafçı mı, ayna mı, yoksa ressam mı??[1] Sanat asla yalnızca ?sanat? değildir. Biryerlere tutsak olup, kolunu, yakasını/paçasını kaptıran sanat özgür değildir. Evet, ?gücün? önünde secdeye kapanıp, aklını/ eylemini/ sorumluluğunu terk edenlerin, egemenin dayattığı ?Köle/Efendi? oyununu bozması mümkün değildir.
OKUMAK İÇİN TIKLA?Ey insan! Sanat yalnız senindir.?[1] Adına ?sanat? denen çok şey ile bu alışveriş konusunun ?sanatçı?larının üzerinde bir fiyat etiketi var? Alıp, satabilirsiniz; paranız kadar ?özgür?sünüz! Ya alınıp-satılanlar! Fiyat etiketlerinden ne kadar ?bağımsız?lar? Sanat, bu/ ve böyle olabilir mi? Eğer Bertolt Brecht gibi, ?İnsanlık yara almışsa sanat yoktur artık. Güzel sözcükleri
OKUMAK İÇİN TIKLA