Okuyun, ama yutmayın, çiğneyin.
Bir sürü ölmüş kediyle bir arada yaşamayı seven o eski dostumuzu uzun uzun hatırlamakta ne fayda var. Şimdi onun saçları uzamıyor. Hiçbir şeyden haberi yok. Belki de uzun bir uykuya yatmıştır. Öyleyse rahatça giyinebilir, sokağa çıkabilirim. Altı gündür bu şehirdeyim. Hep kenar mahalleleri, sessiz sokakları, pis çamurlu dere boyunu gezdim.
OKUMAK İÇİN TIKLADaha çok Ortaçağ Avrupası, kediler ve veba özelinde akla gelse de, tarihin belli dönemlerinde kedi ve köpekler başta olmak üzere birçok hayvan katliamı oldu ve bu katliamlar insan-hayvan ilişkisinin ne derece katılaşabileceğini gösterdi. Ömer Obuz, Osmanlı’dan Erken Cumhuriyet’e Hayvan Katliamları ve Himaye: Kediler, Köpekler, Kargalar adlı kitabında, II. Mahmud döneminden
OKUMAK İÇİN TIKLAHayatımızın güzel birer parçası olan kediler Rönesans ressamlarının gözünden kaçabilir miydi? Tabii ki hayır. İşte sevimli dostlarımızın her zamanki kayıtsız ve “işinde gücünde” halleriyle yer aldığı tablolardan örnekler: Kaynak: thedodo.com
OKUMAK İÇİN TIKLA
