Okuyun, ama yutmayın, çiğneyin.
Görünürlük Kültürü ve Bireysel İrade Han’a göre, sosyal medya bireyleri sürekli görünür olmaya iten bir kültür yaratmıştır. Bu platformlar, kullanıcıları paylaşım yapmaya, beğeni ve yorumlarla sosyal onay aramaya teşvik eder. Bireyler, özel anlarını kamuya açarak bir tür “sosyal sermaye” biriktirme çabasına girer. Ancak bu süreç, gönüllü gibi görünse de, platformların
OKUMAK İÇİN TIKLAİnsan-Makine Yakınlığının Doğası Spike Jonze’un Her filmi, Theodore Twombly’nin işletim sistemi Samantha ile kurduğu duygusal bağı merkeze alarak insan ve yapay zeka arasındaki ilişkiyi inceler. Bu ilişki, Byung-Chul Han’ın Şeffaflık Toplumu eserinde ele aldığı, modern toplumun görünürlük ve erişilebilirlik fetişiyle şekillenen dinamiklerle kesişir. Han’a göre, şeffaflık toplumu, bireylerin mahremiyetini ve
OKUMAK İÇİN TIKLABireysel Performansın Sınırları Byung-Chul Han’ın “Yorgunluk Toplumu” kavramı, modern bireyin sürekli performans baskısı altında yaşadığı bir dünyayı tanımlar. Han, bu toplumun temel özelliğinin, bireylerin kendi kendilerine dayattığı bir öz-disiplin olduğunu öne sürer. Geleneksel disiplin toplumlarında dışsal otoriteler (devlet, kilise, fabrika) bireyi kontrol ederken, yorgunluk toplumunda birey kendi otoritesidir. Kronik stres,
OKUMAK İÇİN TIKLAKimlik Çözülmesinin Sinematik İnşası 1997 yapımı “Perfect Blue”, bir pop idolünün kariyer geçişiyle başlayan psikolojik bir çözülme hikayesini ele alır. Film, ana karakter Mima’nın kimlik algısını yitirişini, gerçeklik ile sanrı arasındaki sınırların bulanıklaşmasını ve toplumsal beklentilerin birey üzerindeki baskısını çarpıcı bir şekilde betimler. Mima’nın iç dünyası, hayranların ona yüklediği imajlarla
OKUMAK İÇİN TIKLA🧠 Duyguların Çöküşü ve Toplumsal Yorgunluk Sabah uyanıyorsun, haber akışı başlıyor:💥 Yeni bir linç🩸 Yeni bir ölüm🚨 Yeni bir siyasi kriz🥀 Yeni bir doğal felaket🧊 Ve… sende sadece donukluk. Tepki yok. Göz kırpmadan geçiyorsun.Çünkü artık sadece bilgiye değil, hissetme gücüne de yabancısın.Bu, bilgi yorgunluğu değil.Bu, duygu tükenmesi. 💣 Byung-Chul Han:
OKUMAK İÇİN TIKLAHer sabah yeni bir olayla uyanmak, modern dünyanın sıradan bir ritüeli haline geldi. Bir gün skandal, bir gün kriz, bir gün felaket haberi… Ancak bu sadece bir haber akışı değil; iktidarların kurguladığı bir psikopolitik rejim. Bu rejim, yalnızca bilgiyi değil, zihinsel ritmimizi, duygularımızı ve algılarımızı şekillendiriyor. Her gün yeni bir
OKUMAK İÇİN TIKLAKendim olmanın bedeli, sahte-benliğin konforundan vazgeçmek, gerçek-benliğin risklerini göze almak, öz-benliğin yalnızlığını kucaklamak ve postmodern dağılmanın belirsizliğinde yol bulmaktır. Ancak bu bedel, özgürlüğün ve anlamın kapısını aralar. Her birey, bu yolculukta kendi terazisini kurar: Maskelerle yaşamak mı, yoksa bedelini ödeyip kendin olmak mı? 🧠 1. Gerçek Benlik / Sahte Benlik
OKUMAK İÇİN TIKLA💸 1. Marxist Bakış Açısı: Sevgi, Değeri Ölçülemeyen Bir “Ürün”dür Kapitalist sistemde temel değer ölçütü: değişim değeridir (exchange value).Sevgi ise üretime doğrudan katkısı ölçülemeyen bir “duygusal emek” biçimidir. Bu nedenle: “Sevgi üretken değildir” → Sistem onu görünmez kılar. ➡️ Sevgi, kapitalist düzlemde bir metaya dönüşmediği sürece (örneğin: romantik hediyeler, düğün
OKUMAK İÇİN TIKLA🌍 1. Bedenden Kopuş: Tanrıyı Ararken Toprağı Kaybetmek İnanç sadece Tanrı’ya değil, yaşama, bedene, doğaya ve başkasına duyulan bir bağdır.Dindarlık azalırken, yalnızca Tanrı figürü değil; ritüelle gelen bedensel düzen, toplumsal zaman, tekrarın sağaltıcılığı da dağılır. 👉 Bugün postmodern birey bedeniyle bağ kurmakta zorlanır çünkü bir ritüel dizgesi yoktur.Yoga’yı da, meditasyonu
OKUMAK İÇİN TIKLAFOUCAULT’NUN iktidar kuramının ana tezi şudur: İktidar 17. yüzyıldan beri artık bir hükümdarın kelle alıp-veren iktidarı şeklinde değil, disiplin ve biyo-iktidar biçiminde tezahür etmektedir. Hükümdarın gücü kılıçtan gelir ve tebayı ölümle tehdit eder. “Hayata, yok etmek amacıyla el koyma ayrıcalığı’yla zirveye ulaşır.” Buna karşın disiplin iktidarı, “tabi kıldığı güçlerin kışkırtılması,
OKUMAK İÇİN TIKLAGünümüzde her yerde genel bir algofobi, acı korkusu hâkim. Acı toleransı da hızla düşmekte. Algofobi sürekli bir anesteziye yol açtı. Acı yaratacak her durumdan kaçınılıyor. Aşk acılarına bile şüpheyle bakılmaya başlandı artık. Algofobi toplumsal alana da uzanır. Acı verici tartışmalara yol açabilecek çatışma ve fikir ayrılıklarına ve çatışmalarına giderek daha
OKUMAK İÇİN TIKLADüşünme ancak Eros’la artırılabilir. Düşünebilmek için bir dost, bir âşık olmuş olmak gerekir. Eros olmadan düşünce bütün canlılığını, bütün huzursuzluğunu kaybederek tekrara düşer, gerici bir hal alır. Eros Başka’ya duyulan arzuyla düşünceyi cesaretlendirir. Narsisizm, sanılanın aksine, kendini sevmek değildir. Kendini seven özne, Başka’yla arasına kendi lehine işleyen negatif bir sınırlama
OKUMAK İÇİN TIKLA“Bugünün zaman krizi hızlanma olarak nitelendirilemez. Hızlanma çağı çoktan bitti. Bugün hızlanma olarak duyumsadığımız şey, zamansal dağılmanın semptomlarından sadece biri. Günümüzün zaman krizi, zamanda çeşitli aksaklıklara ve yanlış duyumlara yol açan bir diskroniden kaynaklanıyor. Zaman, düzenleyici bir ritmin eksikliğini çekiyor. Bu yüzden de ölçüsünü kaçırıyor. Diskroni, bu zamansal bozulma, zamanın
OKUMAK İÇİN TIKLAGüney Koreli felsefeci, kültür kuramcısı, yazar Byung-Chul Han, koronavirüsle birlikte ortaya çıkan toplumu “İyi yaşama duygusunu tamamen kaybeden, hazzın da sağlığa feda edildiği bir sağ kalma toplumu” olarak nitelendiriyor. İspanya merkezli uluslararası haber Ajansı EFE muhabirleri Carmen Sigüenza ve Esther Rebollo’nun sorularını yanıtlayan Han, “Bu gidişle sanki daimi bir savaş
OKUMAK İÇİN TIKLA“Kendini özgür sanan performans öznesi aslında bir köledir. Efendisi olmaksızın kendini gönüllü olarak sömürmesi ölçüsünde mutlak köledir. Karşısında artık onu çalışmaya zorlayan bir efendi yoktur. Salt yaşamı mutlaklaştırarak çalışır. “Bir girişimci olarak neoliberal özne başkalarıyla amaçtan yoksun ilişkilere girmekten acizdir. Girişimciler arasında amaçtan yoksun bir dostluk oluşmaz zaten. Halbuki özgür
OKUMAK İÇİN TIKLA“Şeffaflık neoliberal bir aygıttır. Enformasyona dönüştürmek amacıyla her şeyi içine girmeye zorlar. Günümüzün gayri maddi üretim ilişkileri koşullarında daha fazla enformasyon ve daha fazla iletişim, üretkenlik ve hızda artış demektir. Buna karşılık gizlilik, yabancılık ve ötekilik sınırsız iletişime engel oluşturur. Şeffaflık adına bunlardan kurtulmak gerekir. “Şeffaflık insanı camlaştırır. Şiddeti de
OKUMAK İÇİN TIKLA“Geç modernitenin başarıya ve performansa odaklı öznesi, kendi dışındaki bir iktidar kurumunun baskısına maruz kalmadığı ölçüde özgürdür. Ama gerçekte bir kul kadar da özgürlükten yoksundur. Dış baskı nihayet aşıldığında, içerideki basınç devreye girer. Başarıya ve performansa odaklı yaşayan özne, bir depresyon geliştirir. Şiddet azalmadan sürmektedir. Yalnız ağırlık noktası içeri kaymıştır.
OKUMAK İÇİN TIKLA