Okuyun, ama yutmayın, çiğneyin.
Bir zamanlar bir medya ajansında, aynı havayı soluduğum mesai arkadaşlarımın, yazdığı kitaplara tanıklık ediyorum yıllar sonra. Aynı ofiste, aynı masada yan yana ya da karşı karşıya dirsek çürüttük örneğin Yankı Enki, Çiğdem Aldatmaz, Banu Adıyaman, Gülen Çetin Tankut ile. Sonra ofisin diğer bir köşesinde Renan Tan, bir başka köşesinde Melisa
OKUMAK İÇİN TIKLAKendinize en son ne zaman “şu anda başka hiçbir şeye ihtiyacım yok” dediniz? Zaferin, kazanmanın, kıyasıya rekabetin, diğerlerinden geride kalmamak ve hep daha fazlasına sahip olmak için biteviye çalışıp çabalamanın, daha fazlasına sahip oldukça onaylanmanın ve en nihayetinde doyumsuzluğun genel geçer yaşam biçimine dönüştüğü bir çağda yaşıyoruz. Bugünün modern kentlileri
OKUMAK İÇİN TIKLAGüncel, yani içinden geçmeyi sürdürdüğümüz, henüz ?dün? olmamış, olsa da eski bir şeye bakar gibi bakmayı henüz beceremediğimiz bir şeyin romanını yazmak, ya da böylesi ?sanatsal? bir çabayı bir kenara koy, o mesele hakkında sadece adamakıllı bir çıkarım bile yapmak, bunu yapan için de, onun yaptığına ?seyirci? olan için de
OKUMAK İÇİN TIKLAİktidar, hedef gösterdiği topluluğu belli bir ibare ile yaftalar. De Gaulle, 68 hareketi için ?maskaralık?, Sarkozy de 2005 ayaklanmasındaki gençler için ?voyou? (serseri, çapulcu) demişti. Gezi Parkı hayatımızın her kuytusuna sızdı. Konunun hangi tarafında olursan ol, ?Gezi? denince aklımıza düşen resimler, fikirler, duygular, kokular geçtiğimiz bahardan bugüne epey değişip dönüştü.
OKUMAK İÇİN TIKLA“Örümcek Kapanı, okuyup rafa kaldıracağınız bir kitap değil. Bilakis dönüp dönüp bakacağınız, gözünüzün önünden çok da kaybolmasını istemeyeceğiniz bir kitap.” Yarattıkları kurmaca evrenden eve, gerçek dünyaya hiç dönmek istemediğimiz, yarattıkları karakterleri ?bazen biraz ileri gidip? kendi hayatımızdaki gerçek insanlara yeğlediğimiz yazarlar var. Bu saçma hayattan bir kapı aralansa, kendimi hikayelerinin
OKUMAK İÇİN TIKLA
